Over mij

Al heel jong wil ik kleuterleidster worden. Met mijn poppen speel ik schooltje en op mijn achtiende jaar sta ik in mijn eerste klas met veertig kleuters. Tijdens mijn opleiding moeten wij elke week minstens twee nieuwe liedjes leren en presenteren aan de klasgenoten. Daarmee raakt mijn rugzak met liedjes en versjes bomvol.

Op mijn trouwdag krijg ik ontslag, de regel in die tijd. In mijn nieuwe woonplaats word ik al snel gevraagd voor een nieuw te starten peuterklas, mijn twee kinderen gaan met mij mee. Na een verhuizing wordt in de nieuwe woonplaats een vrijeschool opgericht en kan ik aan de slag in de peuteropvang. Een aantal jaren later krijg ik een eigen kleuterklas en merk ik weer hoe fijn het is om met jonge kinderen te mogen werken.

Peuters en kleuters laten door hun spel zien wat zij leren. Ik heb ervaren dat de omgeving waarin zij spelen, zowel binnen als buiten van groot belang is. Dat wat de mensen om hen heen zijn, doen en zeggen draagt in grote mate bij aan hun ontwikkeling.

Kinderen genieten van liedjes, spelletjes en verhaaltjes. Door dit vol plezier met de kinderen te doen worden zij enthousiast en gaan ze snel meedoen. Omdat ik het zelf graag doe en zie hoe ze er op reageren, heb ik heel veel met de kinderen gezongen.

‘Liedjesjuf’ is nog steeds een erenaam voor mij.