Mag ik ook?

Als je jonge kinderen om je heen hebt, zul je de vraag ‘Mag ik ook?' vaak horen. Kinderen kijken hoe wij de dingen doen en willen dat ook. Zij willen worden wat wij zijn. Heel kleine kinderen die nog niet kunnen praten zullen door gebaren laten merken wat ze willen. Gebaren zijn sprekend, zonder gebruik van taal. Niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen.
Alleen kleine kinderen moeten het in eerste instantie van die gebarentaal hebben. Zij kunnen nog niet mondeling duidelijk maken wat ze willen. Een van de eerste woordjes, naast ‘Mamma’ en ‘Pappa’, zal vaak zijn: ‘Ook?’ Zodra ‘ik’ tot hun vocabulaire behoort komt de vraag: ‘Ik ook?’ Wat dan later wordt: ‘Mag ik ook?’

Eigenlijk willen ze alles doen wat de volwassenen in hun omgeving doen. Hetzelfde doen kan natuurlijk niet omdat ze daartoe nog niet in staat zijn, maar helpen kan altijd. Kinderen doen al snel mee, zelfs als ze er alleen maar bij mogen staan en wij ze in onze aandacht meenemen, doen ze al mee. Iets aangeven, of aanpakken is ook meedoen. Bij het aardappelschillen bijvoorbeeld kunnen ze goed helpen. Natuurlijk nog niet met een mesje in de hand, maar geschilde aardappelen in het water laten glijden is een groot plezier. Ook het zien hoe de jas van de aardappel wordt uitgetrokken en hoe we de schil zo lang mogelijk en heel kunnen laten, is een feest. Later kunnen ze echt meehelpen.