Gewoon

Gewoon heeft veel betekenissen; simpel, gebruikelijk, eenvoudig, gangbaar, alledaags, normaal of gemiddeld. Alles waaraan we niet gewend zijn wordt al snel gezien als ongewoon. Wennen aan iets heeft in vele gevallen wat tijd nodig. Door iets steeds weer te doen of te zien wennen we er aan en wordt het gewoon.

Voor kleine kinderen is alles nieuw, ze staan open voor wat er gebeurt of gedaan wordt, dus is alles bijzonder en nog niets gewoon. In de omgeving waar ze opgroeien moeten ze ervaren wat er gebeurt. Ze moeten het vaak zien en kunnen beleven om het al doende tot gewoon te kunnen laten worden. Als volwassenen in hun nabijheid het normaal vinden en het vanuit hun gewoontevorming doen, zullen kinderen dit ook zo ervaren. Dan wordt het ook voor hen tot een normale zaak, een gewoonte. Volwassenen dragen die gewoontes met zich mee en doen ze zonder zich er van bewust te zijn. Juist het onbewuste doen kunnen kinderen goed nadoen en wordt voor hen als gewoon. Dit vraagt wel om een (goed) voorbeeld.

Zorg voor de omgeving en voor alles wat daarin gebeurt is wat volwassenen kunnen doen om het voor kinderen mogelijk te maken hen na te doen. Hierdoor wordt dat wat voor ouders en opvoeders normaal is ook een gewoonte die kinderen overnemen.

Als wij hen vragen wat ze op school hebben gedaan, zullen ze meestal zeggen: 'Nou gewoon,' en laten het daar vervolgens bij. Voor hen is er niets bijzonders gebeurd, er is gedaan wat er altijd gedaan wordt en daar valt niets over te vertellen. Kinderen kunnen dat ook niet reproduceren als het al zo ver achter hen ligt. Zij leven in het nu en doen dat wat nu gebeurt. Daarover kunnen ze praten, maar wat geweest is zullen ze zich alleen maar herinneren op een moment dat zich hetzelfde voordoet. Toch blijven volwassenen vragen wat kinderen op school hebben gedaan. Eigenlijk is het dan heel goed dat kinderen zeggen: 'nou gewoon!' Het is een teken dat ze zich goed voelen bij de dingen die daar gebeuren.